Γράφει στο ΕΘΝΟΣ οΘεόδωρος Χατζηπαντελής
Η εκλογική διαδικασία εξαρτάται από τη συγκυρία, τη διαδικασία, το ζητούμενο κάθε φορά. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν είναι ένα συνηθισμένο όργανο. Οι ευρωεκλογές καθιερώθηκαν σαν εκλογές β'τάξης, δηλαδή εκλογές μειωμένου ενδιαφέροντος, όπως δείχνει και η μεγαλύτερη αποχή σε αυτές, και εκλογές στις οποίες κυριαρχούν εθνικά θέματα στον εκλογικό ανταγωνισμό σε κάθε χώρα.
Ενιαία πολιτικά υποκείμενα (ευρωπαϊκά κόμματα) δεν υπάρχουν (φταίει η καταψήφιση του ευρωσυντάγματος που το πληρώνουμε τώρα με την κρίση), χαλαρές ομάδες που συγκροτούνται από ιδιότυπες συμμαχίες, Κοινοβούλιο που δεν έχει άμεση σύνδεση με την εκτελεστική εξουσία. Ετσι συνήθως το λεγόμενο διακύβευμα δεν είναι ενιαίο. Δεν αποτελεί δηλαδή αντικείμενο (όπως θα έπρεπε) μια ενιαία πολιτική για την Ευρώπη, αλλά περισσότερο εσωτερικές πολιτικές για να προκύψει για κάθε χώρα μεγαλύτερο όφελος από την Ευρώπη. Το επικίνδυνο είναι ότι η ανυπαρξία γενικής πολιτικής καταλήγει στην άρνηση πολιτικής και, χειρότερα, στο αίτημα «η Γερμανία στους Γερμανούς, η Γαλλία στους Γάλλους, η Ελλάδα στους Ελληνες κ.λπ.». Ετσι κανείς τελικά δεν θα υποστηρίξει, ούτε θα προτείνει κοινή ευρωπαϊκή πολιτική.
Αντί λοιπόν να αναζητήσουμε ενιαίες πολιτικές που θα κινητοποιούν, ψάχνουμε πώς θα κινητοποιήσουμε προβάλλοντας την ψευδαίσθηση του σταυρού! Αντί να λειτουργήσουν τα κόμματα επιλέγοντας τους υποψηφίους τους, ισχυρίζονται ότι 42 άτομα θα κάνουν ατομικές εκστρατείες (με τι προσωπικό, λεφτά, μέσα;) για κάτι που θεωρητικά αφορά μια συνολική κομματική στρατηγική. Απλώς τα κόμματα δεν εμπιστεύονται τον εαυτό τους (ούτε τα μέλη τους, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία).
Είναι σίγουρο ότι δεν θα καταφέρουν να πείσουν κανέναν. Πιθανόν μάλιστα οι υποσχέσεις για θέσεις στο ψηφοδέλτιο να γίνουν αιτία για διασπάσεις και σχήματα που θα ελπίζουν στο 3% ώστε να βγάλουν μία έδρα. Αντί να ενώσουν, θα διασπάσουν.
Αντί να στραφούν στα μέλη τους και να επιλέξουν τη λίστα που θα προτείνουν στους πολίτες, στρέφονται στη χειρότερη λύση: στον σταυρό προτίμησης, το λάδι της διαφθοράς.
Ο Θεόδωρος Χατζηπαντελής είναι Καθηγητής του ΑΠΘ
Η εκλογική διαδικασία εξαρτάται από τη συγκυρία, τη διαδικασία, το ζητούμενο κάθε φορά. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν είναι ένα συνηθισμένο όργανο. Οι ευρωεκλογές καθιερώθηκαν σαν εκλογές β'τάξης, δηλαδή εκλογές μειωμένου ενδιαφέροντος, όπως δείχνει και η μεγαλύτερη αποχή σε αυτές, και εκλογές στις οποίες κυριαρχούν εθνικά θέματα στον εκλογικό ανταγωνισμό σε κάθε χώρα.
Ενιαία πολιτικά υποκείμενα (ευρωπαϊκά κόμματα) δεν υπάρχουν (φταίει η καταψήφιση του ευρωσυντάγματος που το πληρώνουμε τώρα με την κρίση), χαλαρές ομάδες που συγκροτούνται από ιδιότυπες συμμαχίες, Κοινοβούλιο που δεν έχει άμεση σύνδεση με την εκτελεστική εξουσία. Ετσι συνήθως το λεγόμενο διακύβευμα δεν είναι ενιαίο. Δεν αποτελεί δηλαδή αντικείμενο (όπως θα έπρεπε) μια ενιαία πολιτική για την Ευρώπη, αλλά περισσότερο εσωτερικές πολιτικές για να προκύψει για κάθε χώρα μεγαλύτερο όφελος από την Ευρώπη. Το επικίνδυνο είναι ότι η ανυπαρξία γενικής πολιτικής καταλήγει στην άρνηση πολιτικής και, χειρότερα, στο αίτημα «η Γερμανία στους Γερμανούς, η Γαλλία στους Γάλλους, η Ελλάδα στους Ελληνες κ.λπ.». Ετσι κανείς τελικά δεν θα υποστηρίξει, ούτε θα προτείνει κοινή ευρωπαϊκή πολιτική.
Αντί λοιπόν να αναζητήσουμε ενιαίες πολιτικές που θα κινητοποιούν, ψάχνουμε πώς θα κινητοποιήσουμε προβάλλοντας την ψευδαίσθηση του σταυρού! Αντί να λειτουργήσουν τα κόμματα επιλέγοντας τους υποψηφίους τους, ισχυρίζονται ότι 42 άτομα θα κάνουν ατομικές εκστρατείες (με τι προσωπικό, λεφτά, μέσα;) για κάτι που θεωρητικά αφορά μια συνολική κομματική στρατηγική. Απλώς τα κόμματα δεν εμπιστεύονται τον εαυτό τους (ούτε τα μέλη τους, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία).
Είναι σίγουρο ότι δεν θα καταφέρουν να πείσουν κανέναν. Πιθανόν μάλιστα οι υποσχέσεις για θέσεις στο ψηφοδέλτιο να γίνουν αιτία για διασπάσεις και σχήματα που θα ελπίζουν στο 3% ώστε να βγάλουν μία έδρα. Αντί να ενώσουν, θα διασπάσουν.
Αντί να στραφούν στα μέλη τους και να επιλέξουν τη λίστα που θα προτείνουν στους πολίτες, στρέφονται στη χειρότερη λύση: στον σταυρό προτίμησης, το λάδι της διαφθοράς.
Ο Θεόδωρος Χατζηπαντελής είναι Καθηγητής του ΑΠΘ