πρακτική κυβερνητική εμπειρία έδειξε ότι πιο εύκολα «περνάει» τα «εισπρακτικά» και «μισθολογικά» μέτρα ενώ δυσκολεύεται ιδιαίτερα στις «διαρθρωτικές αλλαγές»... Εξ ου τα πράγματα και η συνέχεια δεν είναι τόσο εύκολα, από κάθε άποψη.
Είναι προφανέςότι οι εταίροι-δανειστές, παρότι θέλουν να βοηθήσουν την κυβέρνηση για πολιτικούς λόγους, ήδη καθυστερούν και οι αποφάσεις της «τελευταίας ώρας» (παραμονή ευρωεκλογών) δύσκολα επηρεάζουν την κοινή γνώμη. Από την άλλη, πρόσθετες δυσκολίες έχει δημιουργήσει η μέχρι τώρα εξαιρετικά «δογματική» στάση της τρόικας.
Σύμφωνα πάντως με όλες τις ενδείξεις, το Βερολίνο, το Παρίσι και οι Βρυξέλλες έχουν αρχίσει να επεξεργάζονται ένα σχέδιο για το χρέος με βάση την κλασική θέση της Γερμανίας για «επιμήκυνση» και «περαιτέρω μείωση των επιτοκίων» με παράλληλη κάλυψη του άμεσου «χρηματοδοτικού κενού».
Παρότι δεν συνιστά μια βαθιά «εξυγιαντική τομή» του ελληνικού προβλήματος, από το τελικό «μείγμα» της συγκεκριμένης λύσης και την έκταση που θα έχει θα εξαρτηθούν αρκετά... Αν και το προτιμότερο θα ήταν μια πιο δραστική λύση με το χρέος.
Βεβαίως, μηχανισμός επιτήρησης θα υπάρχει, όπως και δανεισμός. Ενώ οι ελληνικές δεσμεύσεις θα περιγράφονται ως ένα πακέτο «διαρθρωτικών αλλαγών» και «μεταρρυθμίσεων» σ'έναν «μαραθώνιο δρόμο». Κάτω βέβαια από τους «ευρύχωρους» αυτούς όρους χωράνε και εισπρακτικά μέτρα και θετικές και αναγκαίες για τη χώρα αλλαγές, αλλά και «μεταρρυθμίσεις» με αρνητικό κοινωνικό πρόσημο, με έντονα νεοφιλελεύθερα οικονομικά χαρακτηριστικά. Αρα οι νέες «δεσμεύσεις» απαιτούν ουσιαστικές διευκρινίσεις, καθώς θα είναι πεδίο πολιτικών αντιπαραθέσεων.
Το «σλόγκαν» περί γρήγορης εξόδου από την κρίση μπορεί να είναι ένα πολιτικό μήνυμα αισιοδοξίας, αλλά φοβούμεθα ότι είναι εξαιρετικά πρόωρο, καθώς καλλιεργεί προσδοκίες που δεν επιβεβαιώνονται πρακτικά...
panpan@pegasus.gr