Κι όμως, εμείς, όλοι εμείς, δεξιοί,
κεντροδεξιοί, κεντροαριστεροί, αριστεροί, κομμουνιστές και λοιποί, μονίμως τουρίστες, καναπεδάρχες και αραχτοί. Γιατί, πόσοι εξ ημών και υμών έχουν στ'αλήθεια και σοβαρά αναρωτηθεί; Πόσοι έχουν τα πράγματα επεξεργαστεί; Σκεφτείτε με την απλή λογική:
Αν πράγματι μας έκοφτε η τύχη της ΔΕΗ, θα είχαμε εξεγερθεί. Ομως, άκρα του τάφου σιωπή!
Αν πράγματι μας έκοφτε το επί ετησίας βάσεως κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων, όλοι οι εμποροϋπάλληλοι θα είχαν βγει στους δρόμους και τα πεζοδρόμια. Ομως, άκρα του τάφου σιωπή!
Αν πράγματι μας έκοφτε η σχεδιαζόμενη κατάργηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων, τότε άπαντες οι προλετάριοι θα είχαν εξοργιστεί. Ομως, άκρα του τάφου σιωπή!
Αν πράγματι μας έκοφτε το προγραμματισμένο ξεπούλημα κάθε ίχνους δημόσιας περιουσίας, θα τους είχαμε πάρει φαλάγγι. Ομως, άκρα του τάφου σιωπή!
Αν το ΚΚΕ μπορούσε να κατεβάσει σε απεργία διαρκείας τον εργαζόμενο λαό, ε τότε τα θεμέλια του καθεστώτος θα έτριζαν από τρόμο υπαρκτό. Ομως, άκρα του τάφου σιωπή!
Και αν ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε να κινητοποιήσει το ατελείωτο πλήθος των ρακένδυτων, των υποψήφιων αυτόχειρων, των απελπισμένων και των ανέργων, ε τότε ο Τσίπρας θα είχε αναγκάσει τον Σαμαρά να προκηρύξει εθνικές εκλογές. Ομως, άκρα του τάφου σιωπή!
Επομένως η κοινωνία πορεύεται στον δρόμο που της αξίζει!
Δηλαδή εικονική πραγματικότητα και κοινοβουλευτικό παιχνίδι. Ο Αλέξης με το δημοψήφισμα. Ο Κουτσούμπας με δημοψήφισμα εναντίον όλης της ευρωπαϊκής ύλης. Το ανύπαρκτο μόρφωμα του θείου Φώτη Κουβέλη εναντίον του συγκεκριμένου νομοσχεδίου. Ο Μεϊμαράκης υπέρ των 120 υπογραφών. Και από τα τηλεοπτικά παράθυρα όλοι εναντίον όλων.
Βαβούρα, χάος, ασυνεννοησία, εφήμερες εντυπώσεις, ψηφοθηρία, εσωστρέφεια, προσωπικές τακτικές στρατηγικές και προτάσεις που ανάβουν και σβήνουν σε κλάσματα δευτερολέπτου όπως τα πυροτεχνήματα.
Η πραγματικότητα αμείλικτη, κυνική και ολότελα σαρωτική.
Δηλαδή, αφού χρωστάς έναν περίδρομο λεφτά. Αφού είσαι πνιγμένος στα δάνεια τα τρελά. Αφού η παραγωγή είναι ελάχιστη και για την εξουσία «εχθρική». Αφού όλα μα όλα τα έχουμε εναποθέσει σε ξένα κέντρα εξουσίας. Αφού έχεις υπογράψει όλους τους όρους όλων των μνημονίων, συμπεριλαμβανομένων και των αστερίσκων. Αφού η αυτονομία είναι μηδενική.
Αφού το καπιταλιστικό καθεστώς είναι ασύδοτο, αχόρταγο και σαρωτικό. Αφού Βερολίνο και Βρυξέλλες διαφεντεύουν τη μοίρα του καθενός. Αφού η κοινωνία είναι τρομαγμένη. Αφού οι «μάζες» καθηλωμένες, εξαντλημένες, αποπροσανατολισμένες. Και αφού κάθε τάχα μου αντιμνημονιακό κόμμα είναι αδύνατον να συνεννοηθεί και να συμμαχήσει με το άλλο. Αφού, λοιπόν, συμβαίνουν όλα αυτά, ένα πράγμα είναι βέβαιο και στοιχηματίζω ό,τι έχω και δεν έχω.
Η «μικρή ΔΕΗ» θα πουληθεί. Κάθε ίχνος δημόσιας περιουσίας θα εκποιηθεί. Τα καταστήματα θα ανοίγουν κάθε Κυριακή. Τα όποια εναπομείναντα συνδικαλιστικά δικαιώματα θα καταλήξουν στη χωματερή. Οι συντάξεις θα ροκανιστούν. Τα επικουρικά επιδόματα θα εξαερωθούν. Οι μισθοί θα καθηλωθούν. Τα ασφαλιστικά ταμεία θα καταστραφούν. Και για τα επόμενα εκατό χρόνια τα τρισέγγονά μας θα αποπληρώνουν τα δάνεια μέχρι την τελευταία δραχμή.
Το κατάλαβες, κουφιοκεφαλάκη μου; Οχι; Κάποιος σοφός το έλεγε ως εξής: «Εναντίον των ικανών οι δυνατοί. Εναντίον των βλακών ούτε ο Θεός». Και ο Αϊνστάιν κατέληγε στο εξής: «Το σύμπαν μπορεί κάπου να τελειώνει. Η ανθρώπινη βλακεία πουθενά»!
Πηγή:ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ