Ο Χουάν Κάρλοςεδώ και σχεδόν σαράντα χρόνια συμβόλιζε, μέχρι πρόσφατα, τον ομαλό εκδημοκρατισμό, την ευρωπαϊκή ένταξη και την οικονομική ανάπτυξη της Ισπανίας. Ανεξάρτητα από όποιους άλλους λόγους -σκάνδαλα στη βασιλική οικογένεια και υγεία- η παραίτησή του συμβολίζει και τη συνολική κρίση που διέρχεται η χώρα και την προσπάθεια ανανέωσης με την αλλαγή φρουράς στον θρόνο.
Σήμεραη χώρα συμπιέζεται χωρίς ορατή διέξοδο, τα σκάνδαλα της πολιτικής που σε καλύτερες εποχές εθεωρούντο ανεκτά φωτίζονται εκτυφλωτικά και μέσα στη σύγχυση της πρωτοφανούς λιτότητας μια μερίδα της κοινής γνώμης στην Καταλανία φαίνεται να πιστεύει ότι η ανεξαρτησία είναι η μόνη δυνατή διέξοδος.
Η προσπάθεια ανασύνταξης με νέα πρόσωπα επιχειρήθηκε στην Ιταλία με τον χαρισματικό επικοινωνιακά Ρέντσι, ο οποίος δίχως αμφιβολία γράφει καλύτερα από τον γκρίζο προκάτοχό του στην πρωθυπουργία Λέτα και εξασφάλισε εκλογικό θρίαμβο στις ευρωεκλογές.
Είναι δυνατή μια παρόμοια προσπάθεια εκτόνωσης-σταθεροποίησης της Ισπανίας με την άνοδο στον θρόνο του Φελίπε, πόση αξιοπιστία έστω και επικοινωνιακή μπορεί να έχει μια αλλαγή που να παραπέμπει στις μεγάλες προσδοκίες που γεννήθηκαν μετά την ενθρόνιση του Χουάν Κάρλος τον Οκτώβριο του 1975;
Οι συμβολισμοί πρέπει πάντοτε να έχουν αντίκρισμα ουσίας. Ο Χουάν Κάρλος έγινε σύμβολο ενότητας όχι με την ορκωμοσία του μετά τον θάνατο του Φράνκο, αλλά με την ομαλή μετάβαση στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία το 1976-8 και κυρίως με τη σθεναρή αντίσταση που προέβαλε τον Φεβρουάριο του 1981 στους πραξικοπηματίες νοσταλγούς της δικτατορίας.
Οταν ανέβαινε στον θρόνο το 1975 είχαν ωριμάσει οι προϋποθέσεις για τον εκδημοκρατισμό. Ο νέος βασιλιάς Φελίπε έρχεται χωρίς τίποτε να δείχνει ότι η χώρα μπορεί να επιστρέψει στη σταθερή οικονομική ανάπτυξη μέσα σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, η οποία στα χρόνια της βασιλείας του Χουάν Κάρλος εξασφάλισε κοινωνική γαλήνη, πολιτική σταθερότητα και κυρίως διασφάλιζε την εθνική ενότητα που ποτέ στην Ιστορία της Ισπανίας δεν ήταν δεδομένη, αλλά πάντα ζητούμενη.
Η κρίσητης Ευρωζώνης καταπίνει κόμματα, πρωθυπουργούς, προέδρους και δεν αφήνει στο απυρόβλητο ούτε και μία από τις παλιότερες μοναρχίες της Γηραιάς Ηπείρου.
kapopoulos@pegasus.gr
Σήμεραη χώρα συμπιέζεται χωρίς ορατή διέξοδο, τα σκάνδαλα της πολιτικής που σε καλύτερες εποχές εθεωρούντο ανεκτά φωτίζονται εκτυφλωτικά και μέσα στη σύγχυση της πρωτοφανούς λιτότητας μια μερίδα της κοινής γνώμης στην Καταλανία φαίνεται να πιστεύει ότι η ανεξαρτησία είναι η μόνη δυνατή διέξοδος.
Η προσπάθεια ανασύνταξης με νέα πρόσωπα επιχειρήθηκε στην Ιταλία με τον χαρισματικό επικοινωνιακά Ρέντσι, ο οποίος δίχως αμφιβολία γράφει καλύτερα από τον γκρίζο προκάτοχό του στην πρωθυπουργία Λέτα και εξασφάλισε εκλογικό θρίαμβο στις ευρωεκλογές.
Είναι δυνατή μια παρόμοια προσπάθεια εκτόνωσης-σταθεροποίησης της Ισπανίας με την άνοδο στον θρόνο του Φελίπε, πόση αξιοπιστία έστω και επικοινωνιακή μπορεί να έχει μια αλλαγή που να παραπέμπει στις μεγάλες προσδοκίες που γεννήθηκαν μετά την ενθρόνιση του Χουάν Κάρλος τον Οκτώβριο του 1975;
Οι συμβολισμοί πρέπει πάντοτε να έχουν αντίκρισμα ουσίας. Ο Χουάν Κάρλος έγινε σύμβολο ενότητας όχι με την ορκωμοσία του μετά τον θάνατο του Φράνκο, αλλά με την ομαλή μετάβαση στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία το 1976-8 και κυρίως με τη σθεναρή αντίσταση που προέβαλε τον Φεβρουάριο του 1981 στους πραξικοπηματίες νοσταλγούς της δικτατορίας.
Οταν ανέβαινε στον θρόνο το 1975 είχαν ωριμάσει οι προϋποθέσεις για τον εκδημοκρατισμό. Ο νέος βασιλιάς Φελίπε έρχεται χωρίς τίποτε να δείχνει ότι η χώρα μπορεί να επιστρέψει στη σταθερή οικονομική ανάπτυξη μέσα σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, η οποία στα χρόνια της βασιλείας του Χουάν Κάρλος εξασφάλισε κοινωνική γαλήνη, πολιτική σταθερότητα και κυρίως διασφάλιζε την εθνική ενότητα που ποτέ στην Ιστορία της Ισπανίας δεν ήταν δεδομένη, αλλά πάντα ζητούμενη.
Η κρίσητης Ευρωζώνης καταπίνει κόμματα, πρωθυπουργούς, προέδρους και δεν αφήνει στο απυρόβλητο ούτε και μία από τις παλιότερες μοναρχίες της Γηραιάς Ηπείρου.
kapopoulos@pegasus.gr