Η κρίση στην Ουκρανίαμας αποκαλύπτει για μιαν ακόμα φορά το αποτρόπαιοπρόσωποτης Δύσης – της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών.Το πρόσωπο αυτό, επί Ευρωπαϊκού εδάφους, το έχουμε ήδη δει στη διάλυση, με πολεμικά μέσα, της Γιουγκοσλαβίας. Οπως και στον τρόπο που δοκιμάσθηκε, εν πρώτοις σε ορισμένες απ’ τις βαλτικές χώρες, η αναβίωση του ναζισμού στις κρατικές και τις κυβερνητικές δομές. Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ ο ρεβανσισμός, δειλά στην αρχή, αχαλίνωτος σήμερα, προσπαθεί να αναθεωρήσει τα αποτελέσματα του Β’ Παγκοσμίου πολέμου κι εν πολλοίς τα καταφέρνει. Και εις ό,τι αφορά τα κράτηκαι εις ό,τι αφορά τις τάξεις. Ο,τι είχε επί έναν αιώνα κατακτήσει η εργατική τάξηκαι ο κόσμος της εργασίαςστην Ευρωπαϊκή Ηπειρο, Δυτική και Ανατολική έχει πλέον απαλλοτριωθεί απ’ την αστική τάξη. Η εργασίαέχει επιστρέψει στην εποχή της σκλαβιάς και η πολιτική ασκείται από λακέδεςτων τραπεζών και των πολυεθνικών, νεοφιλελεύθερους, σοσιαλδημοκράτες, συντηρητικούς κι ακροδεξιούς. Ενα Μαύρο Μέτωπο.Αυτό το Μαύρο Μέτωποοργιάζει παντού στον πλανήτη με τον καπιταλισμόνα τον κατασπαράζεικαι τον ιμπεριαλισμόνα τον σφαγιάζει. Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία, Αίγυπτος, Σουδάν, Χώρες της Αφρικής, Γεωργία – ουκ έστιν αριθμός. Αίμα και μπίζνες. Το φιάσκοτης εξαγωγήςτης δημοκρατίαςέχει οδηγήσει σε κράτη φυλάρχων, ενώ οι ίδιεςοι δυτικές δημοκρατίες εκφυλίζονταιόλο και πιο πολύ σε ολιγαρχικές τυραννίδεςυπό το κράτος μιας μιντιακήςτρομοκρατίαςπου αποβλακώνειόσον και τα εκπαιδευτικάσυστήματα. Μια ολόκληρη προπαγανδιστική μηχανήέχει στηθεί και διώκειτο φρόνημα και το σθένος των πολιτών, τους υποσκάπτει το αίσθημα της αξιοπρέπειας, του συνανήκειν και της αλληλεγγύης, ενώ ταυτοχρόνως ο κυνισμός, η ιδιώτευσηκαι συνεπώς η αποκτήνωσηαποθεώνονται. Κάθε έννοια (φιλολαϊκού) κράτους ξεφτιλίζεται από όσους (όμως κρατικοδίαιτους) αληταράδες επιφυλάσσουν για τον εαυτόν τους το προνόμιο της νομής του.Ο Λένιν έλεγεότι η αποκοπή ενός λαού από την ιστορία του και την παράδοσή του τον κάνει ευάλωτο, άθυρμα, εκείνων που θέλουν να τον χειραγωγούν. (Η σκέψη αυτή αποδίδεται στη χώρα μας εσφαλμένως στον Κίσσιγκερ, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Προς τούτο η ιστορία, με την αναθεώρησή τηςγια πολιτικούςλόγους (που εμφανίζονται ως κοινής αποδοχής όπως η πολιτική ορθότητα) με την προπαγανδιστική χρήσητης στο εκπαιδευτικό σύστημακαι στον δημόσιο λόγο, καθίσταται πρωταρχικό εργαλείο χειραγώγησης. Για παράδειγμα στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας στην Ισπανία, ο Λόρκαεμφανίζεται να «πεθαίνει στον πόλεμο». Οχι να εκτελείται από τους φασίστες, αλλά απλώς να πεθαίνει – πιθανόν από κρυολόγημα ή από παρατεταμένο λόξιγκα. Αποτέλεσμα η αποβλάκωση. Τοφαινόμενοστη χώρα μας, τόσοι πολλοί νέοι άνθρωποινα αγνοούντην ιστορία και να υιοθετούντην παραϊστορίαπου βολεύει τη Χρυσή Αυγή, ή απ’ την άλλη μεριά την παραϊστορία (χρυσοφόρα) δράσητων εθνομηδενιστών, έχει την εξήγηση του καιστον διαμελισμότου μαθήματος της ιστορίας στην εκπαίδευση. Δεν είναι τυχαίο ότι στον εμφύλιο που αρχίζει να γενικεύεται στην Ουκρανία, την Ημέρα της Νίκηςστον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο εναντίον του Ναζισμού, ορισμένοι «επίσημοι» χαιρέτιζαν τη μνήμη του Χίτλερ, ως «ελευθερωτή απ’ τον Σοβιετικό ζυγό». Ας δούμεόμως πρώτα ποιοι είναι αυτοί οι «επίσημοι»και τισχέσηέχουν με τη Δύση, την Ευρωπαϊκή Ενωση και τις ΗΠΑ. Κατ’ αρχήν τους είδαμε στην πλατεία του Κιέβου, τον ΔεξιόΤομέακαι το κόμμα Σβόμποντα, να χαιρετούν φασιστικά και να δέρνουν φασιστιικά – μόνονο κ. Παντελής Καψήςδεν τους είδε. Οπως «δενείδε» η Δύση τους ακροδεξιούςδολοφόνουςνα πυροβολούντους ακροδεξιούςδιαδηλωτές, στην ίδιααυτήπλατεία, για να χρεώσουντους νεκρούς στην τότε Ουκρανική κυβέρνηση – μια κυβέρνηση αχρείων, κλεφτών και τυράννωνπλην όμως εκλεγμένηαπ’ τον λαό. Μια δυτικόφιλη κυβέρνηση απατεώνων κάργα «δημοκρατική» για τη Δύση που όμως μόλις τα γύρισε υπέρ της Ρωσίας έγινε «αυταρχική» και «καθεστώς».Ούτετο πραξικόπημαεναντίον αυτής της κυβέρνησης μπόρεσε «να δει» η Δύση, αν και το οργάνωσε αυτή η ίδιαβάζοντας μπροστά ακροδεξιούς, φασίστες και εθνικιστές. Κατάπληκτος όλος ο κόσμος έβλεπε τραμπούκους και χουλιγκάνους, να δέρνουνκαι να δολοφονούνόποιον γούσταρανκαι ύστερα, σαν ποντίκια ντυμένα με κοστούμιανα μπαίνουν στο Κοινοβούλιο, να προπηλακίζουν και να διώκουνόλους τους άλλους, μοιράζοντας μεταξύ τους υπουργιλίκια και πρωθυπουργιλίκια. Ουδέν παράδοξονγια τη Δύση, μάλιστα ο δικός μας κλόουνπου παριστάνει τον υπουργό Εξωτερικώνέσπευσε να εναγκαλισθείκαι να νομιμοποιήσειτα αιματοβαμμένααυτά καθάρματα.Ενας απρόθυμος εμφύλιοςπόλεμος είχε αρχίσει στην Ουκρανία. Σήμερα ο εμφύλιος αυτός μαίνεται. Βλέπουμε στις οθόνες μας ελάχιστες απ’ τις αγριότητες που συμβαίνουν. Βλέπουμε τις φασιστικές ορδέςνα καίνε, να πυροβολούν ανθρώπους στον σβέρκο και να ξεφτιλίζουν τη νοημοσύνη μας, ομιλούσες μια γλώσσα που πιθηκίζει την πολιτική ορθότητα των Δυτικών – ίσως διότι και στις δύο εκδοχές υποκρύπτεται ο ίδιος βαθύς φασισμός. Για τηΔύσητα θύματατων φασιστών είναι «τρομοκράτες». Για τη Δύση τα δημοψηφίσματακαι η απόσχισηείναι «παράνομεςπράξεις» που αντίκεινται στο Διεθνές Δίκαιο, ενώ η απόσχισητου Κοσσυφοπεδίου ήταν «νόμιμη» κι αγγελικάπλασμένη, ή ο εσωτερικόςδιαμελισμόςτου Ιράκ και της Λιβύης, τόσο θεάρεστα έργα όσον η αιματοχυσίαστη Συρία.Αυτή η ειδεχθήςστις προθέσεις της, στην υποκρισία της και στο θράσος της γλώσσα των Δυτικών ομιλείται πολλά χρόνια τώρα με ολέθρια αποτελέσματα. Οσον κι αν ένα μέρος των πολιτών στη Δύση την έχει πάρει μυρωδιά και την απεχθάνεται, το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων μέσα στις κοινωνίες έχει υποταχθεί σ’ αυτήν κι ακόμα περισσότερο ένα σημαντικό μέρος την ενστερνίζεται, αν κρίνουμε κι από την άνοδο της Ακροδεξιάς στη Γηραιά Ηπειρο, ή τις αποκαλυπτικών διαστάσεων μπουρδολογίες που κυριαρχούν στις όλο και πιο θρησκόληπτες ΗΠΑ.Οσον πιο δεξιάστρέφουν τα κράτη και τις κοινωνίες οι ελίτ που κυβερνούν στο όνομα των τραπεζών και των πολυεθνικών, χρησιμοποιώντας έναν λόγο πολιτικώς ορθόν, πολυπολιτισμικόν και μεταμοντέρνο, άλλο τόσο ενσωματώνουντον ακροδεξιό λόγο που έρπει στις ίδιες κοινωνίες τάχα ως αντίδραση στον κυρίαρχο, ένα λόγο πρωτόγονον, απαίδευτον, των ενστίκτων. Για αυτό και δύο φαινομενικώς αντίθετα πράγματα, ο κυρίαρχος λόγος του «εκσυγχρονισμού» και των «μεταρρυθμίσεων» έτσι όπως τον ομιλούν νεοφιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες συμπλέειμε τον ακροδεξιό λόγο έτσι όπως τον ομιλούν οι εθνικιστές και οι φασίστες. Ο λόγος αυτός είναι ενιαίοςέτσι όπως τον βλέπουμε να ομιλείται στα σπουδαία (περίπτωση Ουκρανίας, Γιουγκοσλαβίας, Αφγανιστάν κτλ) αφήνοντας τις διαφοροποιήσεις για τα ήσσοναόπου άνετα μπορούν να εκτονώνονταιχωρίς να ενοχλούνθέματα, όπως ο ρατσισμός ή η ομοφοβία, που άνετα καταναλώνουνόσοι χειραγωγούνταισε μια τάχα μου αντίθεσηπρος το σύστημα, οι ακροδεξιοί. Οσον πιο πολύ τίθεται εκτός παιδιάς ή παιδεία, τόσον πιο αποτελεσματική αποβαίνει αυτή η διαδικασίαη οποία βάζειτον λαόστη μέσημιας μέγκενηςπου έχει στο πάνω μέρος της τη δεξιάκαι στο κάτω της την ακροδεξιά.Τη γλώσσαπου ομιλεί σήμερα η Δύση στην Ουκρανίαθα (προσπαθήσει να) τη μιλήσει μια μέρα και στη Θράκη. Με τους ανάποδους στόχους: εκεί η απόσχισηθα είναι «νόμιμη» όπως στο Κόσοβο, οι πατριώτεςθα ονομάζονται «τρομοκράτες» και ο εθνικισμόςτων δικών τους «αυτοπροσδιορισμός».Ηδηαυτή η γλώσσα του ΜαύρουΜετώπουομιλείται στη Θράκη από ελληνόφωνα τσιράκια της Δύσης – της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των ΗΠΑ συν το Προξενείο. Με όχημα τις ΜΚΟκαι χρυσοφόρα προγράμματαεκπαιδευτικού ή άλλου τύπου, ένας εσμός χρυσοκανθάρωνπου διαπερνά όλα τα κόμματα (πλην ΚΚΕ και ΑΝ.ΕΛ) και χρησιμοποιεί τους Χρυσαυγίτες και λοιπούς εθνικιστές ως χρήσιμους ηλίθιους, ήδη υφαίνεται ο ιστόςπου αύριο θα γίνει βρόχος.Προ ολίγων ημερώνΒρετανοί στρατιώτες πατούσαν πάνω σε σκοτωμένους Ταλιμπάν, όπως πατούν οι κυνηγοί πάνω στα θηρία ή πατούσαν οι Αποικιοκράτες πάνω στα θύματα – θηράματά τους, ανθρώπινα βεβαίως. Εκεί πίσω έχει γυρίσει η Δύση, σε ένα πλαίσιοπου ο καπιταλισμός καταστρέφει αποενοχοποιημένος και ο ιμπεριαλισμός τροφοδοτεί με κάρβουνο τη μηχανή του. Αυτή τη γλώσσαμιλά η Δύσηόταν αποκαλεί τον πόλεμο, «ανθρωπιστική επιχείρηση» και τις σφαγές «παράπλευρεςαπώλειες». Αυτή τη γλώσσα ομιλεί όταν σπηκάρει για «ανθρώπιναδικαιώματα» και δενεννοείτο δικαίωμα στην εργασία, στη μόρφωση, την υγεία, τον ελεύθερο χρόνο. Πρόκειται για τον ιταμό κι απάνθρωπο«πολιτισμό» των απασχολήσιμων, των ανέργων, των ανασφάλιστων, των εξαθλιωμένων – στην ίδια την Δύση – των παιδιών σκλάβων, των ενήλικων σκλάβων, της πείνας, του τρόμου και της αρρώστιας στην υπόλοιπη ανθρωπότητα. Πρόκειται για τον νόμοτων ισχυρώνμιας ζούγκλαςπου επιτρέπεται να θανατώνονται οι Παλαιστίνιοι ή οι Κούρδοι, να κατέχεται η μισή Κύπρος, να ταπεινώνεται και να ληστεύεται η Ελλάδα ή όποιο άλλο απ’ τα pigs, απ’ τα πραγματικάγουρούνιαμε τα λευκά κολάρα. Ο φασισμός των σαλονιώνκυβερνά τη Δύση κι όταν χρειάζεται βγάζει στους δρόμους και τον φασισμό των υπονόμων. Φασίστες στην κυβέρνηση του Κιέβου κι όμως οι καθ’ όλα ευαίσθητες Εβραϊκές κοινότητες ανά τον κόσμο, οι οργανώσεις και τα λόμπι τους, δεν έχουν βγάλει τσιμουδιά.Δεν ξέρωπόσο μπορεί να κρατήσει αυτή η Χίμαιρα μέσα στην οποίαν χορεύουν Γρύπες και Αρπυιες, όμως ακριβώς 100 χρόνια μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, πάλι στα ίδια έχουμε επανέλθει. Στην επικράτεια ενός «Γιγάντιου Τέρατος με μυαλό Νάνου»που μιλάει διπλήγλώσσακαι «δεν καταλαβαίνει Χριστό»...