Αν αυτόδεν είναι ανικανότητα πολιτικής διαχείρισης, τότε τι είναι... Εσπευσε να υιοθετήσει η κυβέρνηση επιπόλαια το σύνολο των συστάσεων, χωρίς να υπολογίζει το «μεταρρυθμιστικό κόστος», που αφορά άμεσα πλήθος επαγγελματικών ομάδων, για να αποκρούσει ενδεχόμενα «νέα μέτρα» στο όνομα των... εύκολων διαρθρωτικών αλλαγών! Ετσι τις «βρήκε μπροστά της».
Αλλά ας πάμε στην ουσία των συστάσεων του ΟΟΣΑ, με δεδομένη την ανάγκη να γίνουν μεταρρυθμίσεις, έστω κι αν ξεβολεύουν ορισμένες παγιωμένες καταστάσεις συμφερόντων. Οι προτάσεις του ΟΟΣΑ δεν είναι απορριπτέες στο σύνολό τους. Μερικές έχουν ενδιαφέρον κοινωνικό πρόσημο, όπως π.χ. πρόγραμμα χορήγησης γευμάτων στα σχολεία, στοχευμένα επιδόματα και στήριξη του κατώτερου εισοδήματος ή αύξηση του χρόνου παροχής επιδόματος ανεργίας κ.λπ.
Αλλες προτάσεις είναι όντως εκσυγχρονιστικές της αγοράς και υπέρ του καταναλωτή, αν και καλύπτουν ένα τεράστιο εύρος ρυθμίσεων, με ανισοβαρή οικονομική και πολιτική σημασία. Αλλες χρειάζονται συμπληρωματικές δράσεις, για να μην υπάρξουν αρνητικές κοινωνικές συνέπειες. Και άλλες, βέβαια, δεν μπορούν να υιοθετηθούν.
Συμπέρασμα:Να δούμε θετικά τις συστάσεις του ΟΟΣΑ, αλλά με κριτική προσέγγιση στη βάση του συνόλου των κοινωνικών και παραγωγικών δεδομένων της χώρας.
Για παράδειγμα, η ενιαία τιμή του βιβλίου πρέπει να διατηρηθεί, έστω κι αν κάμπτεται ο ανταγωνισμός, στο όνομα ενός πολιτιστικού αγαθού, που πρέπει να στηριχθούν η ποιότητα της βιβλιοπαραγωγής και ο πολιτιστικός πλουραλισμός. Στο γάλα λ.χ. δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την ελληνική παραγωγή. Κριτήριο είναι η ακριβής σήμανση κάθε προϊόντος και όχι το «κουκούλωμα» κάτω από γενικές ενδείξεις. Ως προς τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα, εφόσον καταργηθούν ο καθορισμός τιμής και τα περιθώρια κέρδους, μπορούν να παραμένουν στα φαρμακεία κ.ο.κ. Μεταρρυθμίσεις χωρίς... κοινό νου δεν γίνονται!
panpan@pegasus.gr
